Zwanen in de mist

Projecten 1
Projecten 2






Projectomschrijving

Community Art - Zwanen in de Mist

Het project genaamd 'Zwanen in de mist' verwijst o.a. naar het ballet 'Het Zwanenmeer' van de choreografen Marius Petipa en Lev Ivanov op de muziek van Tsjaikovski.
Door de ziekte Alzheimer wordt je bewustzijn, onbewust...mistig.
De zwanen zijn de bewoners, die mij inspiratie geven om een prachtige dans des levens te kunnen verbeelden.
De combinatie tussen het opgelegde thema dans en de realistische bloemen in mijn schilderijen weerspiegelen de levensfases en beweging. Het accent ligt op de beweging van de geest uitgebeeld door danseres Ana Pavlova uit het Zwanenmeer.
De bloem staat voor de ziel. Bloemen openen hun hart naar het zonlicht, zoals ook de mensen hun ziel opende voor mij.
De Bijbel noemt de bloem het beeld van de vergankelijkheid van het aardse en de kortstondigheid van het mensenleven.

Verder heb ik Kussens gemaakt met afbeeldingen van dieren die de bewoners graag vasthouden. Ze willen graag vastgehouden worden en zelf iets vasthouden. Je ziet een dementerende vaak iets meeslepen van een wandelstok, tasje, kussen of een pop...

Door heel goed te luisteren en te kijken naar wat de bewoners van De Pleinen wilde vertellen kwam er door de nevelen van de dementie een andere werkelijkheid naar voren.

In mijn kunstwerk zal ik mijn ervaringen en inzichten in het proces van dementie met het publiek delen.
De kern daarvan is, dat dementie geen aftakeling is, maar een proces waarin de mens in kwestie stapje voor stapje toegang krijgt tot andere dimensies van het bewustzijn.
De dementerende mens is, per moment, wat hij is op dat moment.
Dat kan zijn al schreeuwend zijn, verdrietige staat, gelukkig of ontzettend boos.
Dit is, hoe vreemd dit ook volgens onze rationele maatstaven lijkt, een pure vorm van zijn; een voortdurend 'nu-zijn'. Dementerende mensen reageren en associeren vrijuit, onbelemmerd door wat dan ook.
De belevingen zijn puur en worden door geen enkele rationele controle verhuld of verdrongen.

Een aantal interviews met dementerende bewoners van de Pleinen:
Zonder uitzondering wordt in alle interviews een verhaal verteld, een verhaal van een leven, van belangrijke gebeurtenissen, van diepe gevoelens, van essentie, van helder bewustzijn, ook in spirituele zin. Uit de verhalen blijkt dat sommigen al aan het 'vertrekken' zijn, maar velen brengen tot uiting wat hen ten diepste beroerd ( heeft), in positieve en/of negatieve zin, en wat zij tot uiting willen brengen.
Dit vroeg aan mij een andere houding dan ik gewend was in mijn communicatie met andere. Het volledig 'in-aandacht-zijn'.
Dit betekent een knop omdraaien, de knop van de rede, eigen interpretaties, vooringenomen denkbeelden en tijdsbesef.
Maar ook: veel meer gebruik maken van non verbaliteit, door aanraking, oogcontact, intonatie van de stem, en simpelweg er zijn. een leerschool in aandacht.